คำศัพท์ [Vocabulaire] :
- boulangerie (n.f.) = ร้านขายขนมปัง / boulanger (n.m.), boulangère (n.f.) = คนทำหรือขายขนมปัง
- Dis donc = เออนี่แนะ, แหมนี่..., บอกหน่อยซิ...
- tout à l'heure = เมื่อกี๊นี้, เมื่อสักครู่ที่แล้ว, อีกสักครู่
- peut-être (adv.) = บางที, อาจจะ...
- recevoir (v.) = ได้รับ, ต้อนรับ : J'ai bien reçu ta lettre. (ฉันได้รับจดหมายของเธอแล้ว) / Elle m'a très bien reçu. (หล่อนต้อนรับฉันอย่างดีมาก)
- secret, secrète (n. et adj.) = ความลับ, ที่ลับ : Je vais te confier un secret. (ฉันจะบอกความลับแก่เธอเรื่องหนึ่ง) / Elle met ses documents secrets dans un coffre. (หล่อนเอาเอกสารลับของหล่อนใส่ในหีบ)
- invisible (adj.) = ที่มองไม่เห็น : On entend l'avion, mais il reste invisible derrière les nuages. (เราได้ยินเสียงเครื่องบิน แต่เรามองไม่เห็นมันหลังก้อนเมฆ) # - visible (adj.) = ที่มองเห็นได้, ที่เห็นได้ชัด : Les microbes ne sont pas visibles à l'œil nu. (เชื้อโรคเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า) / Sa déception était visible. (เราเห็นได้ชัดถึงความผิดหวังของเขา) / visiblement (adv.) = อย่างเห็นได้ชัด : Visiblement, Yves n'a pas envie de venir. (เห็นได้ชัดเลยว่าอีฟไม่อยากมา) / visibilité (n.f.) = ทัศนวิสัย : Avec ce brouillard, la visibilité est nulle. (ทัศนวิสัยมีสภาพเป็นศูนย์ด้วยสภาพหมอกเช่นนี้)
- tenir (v.) = จับ, ถือ, ยึด : Qu'est-ce que tu tiens dans la main ? Montre-le-moi. (เธอถืออะไรอยู่ในมือ เอาให้ดูหน่อยซิ)
- revolver (อ่าน : เรอ-วอล-แวร์)(n.m.) = ปืนพก, ปืนสั้น : Un revolver c'est dangereux, il ne faut pas jouer avec !. (ปืนเป็นสิ่งอันตราย เราต้องไม่เล่นกับมัน)
- dangereux (adj.) = ที่อันตราย : Attention, ce croisement est très dangereux. (ระวัง ทางแยกนี้อันตรายมาก) / danger (n.m.) = อันตราย : Le blessé est hors de danger. (คนเจ็บพ้นขีดอันตรายแล้ว)

หมวก

เครื่องหมายรูปหมวกของลังโคมมีความเป็นมาย้อนหลังไปยังปีค. ศ.1935 เมื่อครั้งที่อาร์มองด์ เปอติฌองกำลังมองหาชื่อที่มีการออกเสียงซึ่งให้ความรู้สึกเป็นฝรั่งเศสแท้ๆอย่าง “ วองโดม” (“Vendôme”) หรือ “ บรองโตม” (“Brantôme”) ผู้ช่วยคนหนึ่งของเขาเสนอคำว่า “ ลังโคม” (“Lancosme” ไม่ออกเสียงตัว “ เอส”) ซึ่งเป็นชื่อปราสาทในแคว้นลัวเร่ต์ หลังผ่านการไตร่ตรองอย่างรอบคอบ เขาเห็นชอบที่จะเปลี่ยนตัวสะกดใหม่ โดยแทนที่อักษร” เอส” ด้วยการใส่เครื่องหมายรูปหมวกเหนือตัวอักษร “ โอ” และตราบทุกวันนี้ ชื่อนี้ยังคงทำหน้าที่แสดงความสดุดีต่อปฐมบทของแบรนด์ได้อย่างน่าภาคภูมิใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าธงผืนเล็กที่โบกสะบัดเหนืออาคารเครื่องสำอางนานาชาติ
ค. ศ. 1969 :
โอ (Ô) ได้กลายเป็นชื่อของ eau de toilette ลิ่นหอมสดใสซึ่งดูราวกลั่นออกจากใจลังโคม
ค. ศ. 1986 :
น้ำหอมนิโอโซม (Niosôme) ออกวางจำหน่าย ตามมาด้วยผลิตภัณฑ์บำรุงผิวยามค่ำ น็อคโตโซม (Noctosôme) ในอีกสามปีถัดมา ซึ่งล้วนมีเสียงคล้องจองกับคำว่าลังโคม
ค. ศ. 1987 :
โอ แองตองซ์ (Ô Intense) อีกหนึ่งอักษร ” โอ” ที่ยังคงสวมหมวกใบเล็กเช่นเดิม
ค. ศ. 1990 :
เพื่อเป็นการให้เกียรติแก่ไซคอส (Sicos) แหล่งผลิตเครื่องสำอางลังโคมซึ่งตั้งอยู่ที่โกดรี้ เมืองทาง เหนือของฝรั่งเศสในโอกาสเปิดดำเนินการมาครบ 20 ปี ไซคอสได้รับการประดับมงกุฏบนตัวอักษรโอ และเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น SICÔS
ค. ศ. 1995 :
เมื่อน้ำหอมโปแอ็ม (Poéme) ถือกำเนิดขึ้น หมวกใบเล็กก็จำต้องลาจากอักษรโอที่รัก และกระโดด ไปอยู่เหนืออักษรตัวถัดไปแทน ท้ายที่สุดแล้ว หรือนี่หาใช่บทกวีแต่เป็นเกมๆหนึ่ง?
ค. ศ. 1996 :
โอ ฟอร์ เม็น (Ô for Men) สัญลักษณ์ของความเป็นชายรวมพลังกับเครื่องหมายรูปหมวกเหนือตัว อักษรโอ เพื่อ eau de toilette กลิ่นใหม่สำหรับผู้ชาย
ค. ศ. 1997 :
กลุ่มผลิตภัณฑ์โซเลย (Sôleil) เครื่องหมายรูปหมวกเหนือตัวอักษรโอ ดูราวช่วยกำบังแสงแดดที่ กำลังแผดจ้ากลางฤดูร้อน และถูกนำมาใช้กับทุกผลิตภัณฑ์ในกลุ่มนี้
ค. ศ. 1998 :
โอ หวิ! (Ô Oui!) ฤดูร้อนมาเยือนอีกครั้ง พร้อมกับ Ô ที่สดใสขึ้น เอ่ยคำว่า ใช่เลย! กับ ความรัก ใช่เลย! กับชีวิต เครื่องหมายอัศเจรีย์เพิ่มความเร้าใจให้กับ Ô ตัวใหม่นี้

ประวัติวันคริสต์มาส
คริสต์มาส เป็นคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ Christmas มาจากคำภาษาอังกฤษโบราณว่า Christes Maesse ที่แปลว่า "บูชามิสซาของพระคริสตเจ้า" คำว่า" Christes Maesse" พบครั้งแรกในเอกสารโบราณเป็นภาษาอังกฤษในปี ค.ศ. 1038 และในปัจจุบันคำนี้ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นคำว่า Christmas
ประวัติความเป็นมาของวันคริต์มาส ซึ่งเป็นวันเกิดของพระเยซูนั้น ตามหลักฐานในพระคัมภีร์บันทึกไว้ว่า พระเยซูเจ้าประสูติในสมัยที่จักรพรรดิซีซาร์ ออกุสตุส แห่งจักรวรรดิโรมัน ซึ่งทรงสั่งให้จดทะเบียนสำมะโนครัวทั่วทั้งแผ่นดิน โดยฝ่ายคีรีนิอัส เจ้าเมืองซีเรียก็รับนโยบายไปปฏิบัติให้มีการจดทะเบียนสำมะโนครัวทั่วทั้งอาณาเขต แต่ในพระคัมภีร์ ไม่ได้ระบุว่า พระเยซูประสูติวันหรือเดือนอะไร ด้านนักประวัติศาสตร์วิเคราะห์ว่า เดิมทีวันที่ 25 ธันวาคม เป็นวันที่จักรพรรดิเอาเรเลียนแห่งโรมัน กำหนดให้เป็นวันฉลองวันเกิดของสุริยะเทพ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 274 ชาวโรมันซึ่งส่วนใหญ่นับถือเทพเจ้าฉลองวันนี้เสมือนว่า เป็นวันฉลองของพระจักรพรรดิไปในตัวด้วย เพราะจักรพรรดิก็เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ ที่ให้ความสว่างแก่ชีวิตมนุษย์ แต่ชาวคริสต์ที่อยู่ในจักรวรรดิโรมัน รวมถึงชาวโรมันที่เปลี่ยนไปนับถือคริสต์อึดอัดใจที่จะฉลองวันเกิดของสุริยเทพ จึงหันมาฉลองการบังเกิดของพระเยซูเจ้าแทน หลังจากที่ชาวคริสต์ถูกควบคุมเสรีภาพทางศาสนาตั้งแต่ปี ค.ศ. 64-313 จนถึงวันที่ 25 ธันวาคม ปี ค.ศ. 330 ชาวคริสต์จึงเริ่มฉลองคริสต์มาสอย่างเป็นทางการและเปิดเผย

วันปล่อยผี

วันฮัลโลวีน ตรงกับวันที่ 31 ตุลาคมของ ทุกปี วันนี้ ถ้าให้ตั้งชื่อเป็นภาษาไทย น่าจะเป็น “วันปล่อยผี” หรือไม่ก็ “วันป่าช้าแตก” คงจะเหมาะ วันนี้ ในสหรัฐอเมริกา เราจะเห็นแต่ผี (คนแต่งตัวเป็นผี) มากมายหลายร้อยจำพวก เดินอาละวาดกันเต็มเมืองไปหมด ผีเหล่านี้มักไม่มาเดี่ยว จะมาเป็นกลุ่ม มากบ้าง น้อยบ้าง แต่ไม่น่ากลัว พอตกตอนเย็นๆ พวกผีตัวเล็กๆ ก็มักจะเที่ยวเคาะประตูชาวบ้าน ร้องแต่ว่า “ทริก ออร์ ทรีตๆๆ (trick or treat)” หรือ “หลอกแหลกแล้วแจกขนม” เจ้าของบ้านแต่ละบ้านก็เหมือน จะรู้ใจผีอยู่แล้ว เตรียมขนมจำพวกคุกกี้ ทอฟฟี่ ช็อกโกแลต หรือเศษเงินไว้ให้ พอผีมาเคาะประตู ก็จะได้รับแจกขนมหรือสิ่งของ แล้วผีก็จะยอมจากไปด้วยดี ว่ากันว่าเจ้าของบ้านหลังใดขี้เหนียว ไม่ยอมทำบุญกับผี อาจถูกผีแกล้งเอาได้ ตอนกลางคืนผีจะมาชุมนุมกันจัดปาร์ตี้ผี จะได้ยินเสียงผีร้องวี้ด...วี้ด และสรวลเสเฮฮา เป็นที่น่าสนุกสนานกันจนค่อนคืน
วันนี้ ถือเป็นวันที่สนุกสนานมากวันหนึ่ง บางเมืองอาจจัดงานฉลองใหญ่โต บางทีมีขบวนพาเหรด ตามโรงเรียน สถานที่ราชการ ห้างร้าน บริษัท นิยมจัดงานรื่นเริงกันตอนกลางวัน มีการ ร่วมรับประทานอาหาร เล่นเกม และประกวดการแต่งกายแฟนซี บางทีนิยมเล่นกันตอนเย็นๆ กับเพื่อนบ้าน งานรื่นเริงวันนี้ทุกคนนิยมแต่งกายให้เป็นผีประหลาดน่าเกลียดน่ากลัว มีการเขียนหน้าตา ใส่หน้ากากที่แต่งเป็นประเภทอื่นๆ ไม่ใช่ผีก็มีบ้าง แต่เป็นจำนวนน้อย ท่านที่เคยชมภาพยนตร์ เรื่อง อีที (ET) คงจะจำกันได้ถึงฉากวันฮัลโลวีน ที่อีทีออกเที่ยวตระเวนกับเด็ก
เทศกาลฮัลโลวีนมีความเป็นมาอย่างไร ทำไมจึงต้องแต่งตัวเป็นผี วันฮัลโลวีนเป็นเทศกาลที่เก่าแก่มากที่สุดวันหนึ่ง มีจุดเริ่มต้นมาจากงานเทศกาล แซมเฮน (Samhain) ของชาวเซลท์ (Celts) ซึ่งเป็นคนพื้นเมืองไอร์แลนด์ เมื่อประมาณ 2,000 ปีมาแล้ว
ชาวเซลท์จะฉลองวันปีใหม่ในวันที่ 1 พฤศจิกายน ถือว่าเป็นวันสิ้นสุดของฤดูเก็บเกี่ยว พืชพันธุ์ธัญญาหารต่างๆ และจะเริ่มต้นฤดูหนาวและกลางคืนที่ยาวนาน เซลท์เชื่อว่าก่อนวันขึ้น ปีใหม่หนึ่งวัน คือวันที่ 31 ตุลาคมนี้ โลกของคนเป็นกับโลกของคนตายจะมาซ้อนกันบางส่วน ดังนั้น วันนี้ คนที่ตายแล้วอาจจะเดินมาปะปนกับคนที่ยังมีชีวิต หรือวิญญาณของคนที่ตายแล้วอาจจะ กลับไปบ้าน ไปหาครอบครัว หรือไปในที่ต่างๆ ซึ่งอาจทำให้เกิดปัญหาแก่คนเป็น คือก่อความตระหนกตกใจ หรืออาจทำลายชีวิตทรัพย์สิน เขาจึงต้องประกอบพิธีแซมเฮนนี้ขึ้น
เพื่อคุ้มครองพวกเขาให้รอดพ้นจากภูตผีปิศาจทั้งหลายดังกล่าว ตั้งแต่คริสต์ศักราชที่ 43 โรมันได้เข้าครอบครองดินแดนของชาวเซลท์อยู่ ประมาณกว่า 400 ปี ชาวโรมันเองก็เลยร่วมฉลองเทศกาลแซมเฮนของชาวเซลท์ไปด้วย และได้ผสมผสานประเพณีต่างๆ ของตนเข้าด้วยกัน
ต่อมา ในสมัยที่คริสเตียนเรืองอำนาจ สันตะปาปา โบนิเฟซ ที่ 4 ได้ถือเอาวันที่ 1 พฤศจิกายน เป็นวันฉลองนักบุญ (All Saint's Day) ซึ่งเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ออล ฮัลโลเมสส์ All Hallowmesse (แปลว่าฉลอง นักบุญเหมือนกัน)
ดังนั้น ก่อนวันที่ 1 พฤศจิกายน คือวันที่ 31 ตุลาคม จึงถือเป็นวัน All Hallow Eve ซึ่งถ้าออกเสียงเร็วๆ จะเป็น ฮัลโลวีน (Halloween) ก็เลยเรียกวันที่ 31 ตุลาคมว่า วันฮัลโลวีนตั้งแต่นั้นมา ส่วนประเพณีการแต่งกายเลียนแบบผี มีพื้นฐานมาจากความเชื่อเดิมของชาวเซลท์ที่ว่า ในวันนี้เวลาที่คนออกจากบ้าน อาจต้องเจอะเจอ กับผี ดังนั้น เพื่อป้องกันอันตรายอันอาจจะเกิดขึ้น คนจึงแต่งตัวให้เหมือนผี เพื่อผีจะได้ไม่ทำร้ายเพราะคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน แต่ปัจจุบันการแต่งกาย ในเทศกาลนี้ก็มีผิดเพี้ยนไปบ้าง คือ ไม่แต่งเป็นผีอย่างเดียว อาจแต่งเป็นแม่มด สัตว์ประหลาด นางฟ้า นักบุญ หรืออื่นๆ ด้วย
สำหรับประเพณีการเล่นก็เช่นกัน มีที่เพิ่ม เติมเข้ามาคือ ประเพณีการเล่นทริก ออร์ ทรีต (การเที่ยวเคาะประตูเพื่อนบ้านเพื่อขอขนม) ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบเล่นกันทั่วไป โดยเฉพาะเด็กๆ การเล่นแบบนี้สันนิษฐาน ว่า มาจากความเชื่อที่ว่า วันนี้คนตายอาจจะเดินปะปนกัน ดังนั้น ผู้คนจึงมักจะประกอบอาหารและนำมาตั้งทิ้งไว้นอกบ้าน โดยมีจุดประสงค์ให้ผีหรือวิญญาณต่างๆ ที่อาจผ่านมาและหิวได้กินอาหาร และจะได้ไม่เข้ามารบกวนในบ้านนั่นเองสัญลักษณ์ของฮัลโลวีนมีมากมายหลายแบบ ส่วนใหญ่ออกแนวความ คิดเป็นพวกผีต่างๆ เป็นแม่มดขี่ไม้กวาด ปัจจุบัน เพิ่มเติมเป็นตัวการ์ตูนผีน้อยแคสเปอร์ เข้าไปด้วย นอกจากประเภท ผี 500 จำพวกแล้ว สัญ-ลักษณ์ที่นิยมแพร่หลายมากในอเมริกาคือ ฟักทอง ที่แกะเป็นหน้าคน (หรือหน้าผี) ยิ้มเห็นฟันหักๆ ที่ชาวอเมริกันนิยมตั้งประดับหน้าบ้านช่วงเทศกาลนี้ พอตกคํ่าก็จุดเทียน ข้างใน เห็นวอบๆ แวบๆ ดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว
ชาวยุโรปเองก็ใช้สัญลักษณ์นี้กับงานฮัลโลวีนมานานแล้ว แต่ใช้พวกมันฝรั่ง หัวบีท หรือหัวผักกาด เรียกกันว่า ตะเกียงของแจ๊ค (Jack O'Lantern) แต่เมื่อพวกนี้ย้ายมาตั้งถิ่นฐานอยู่ในอเมริกา ได้ใช้ผลฟักทองแทน เพราะฟักทองเป็นผลไม้ประจำถิ่น หาได้ง่าย ผลใหญ่ และสีสวยกว่า

เรื่องตะเกียงของแจ๊คนี้มีตำนานมาจากเทพ นิยายของชาวไอริชว่า ชายคนหนึ่งมีนามว่า แจ๊ค สมญา จอมขี้ตืดและเจ้าเล่ห์แสนกล วันหนึ่งเขาเชิญผีตนหนึ่งมาร่วมดื่มด้วย เมื่อดื่มเสร็จแล้ว แจ๊คเกิดเสีย ดายเงิน ไม่อยากจะจ่ายค่าเหล้า จึงออกอุบายให้ผีตนนั้นแปลงกายเป็นเหรียญให้ตนดู (เพื่อตนจะได้นำไปจ่ายค่าเหล้า) ผีตนนั้นหลงกล แปลงกายตามที่แจ๊คบอก แจ๊คก็รีบเก็บเหรียญนั้นเข้ากระเป๋าทันที แล้วเอาไม้กางเขนใส่กระเป๋าทับไว้อีกที เพื่อไม่ให้ผีแปลงกายกลับดังเดิมได้ ผีเมื่อรู้ว่าเสียที ได้ขอร้องให้แจ๊คปล่อยตนออกมา แต่แจ๊คไม่ยอมปล่อยต่อเมื่อผีได้ให้สัญญาว่า จะจ่ายค่าเหล้าและไม่เอาโทษ แจ๊คจึงได้ยินยอมให้อิสรภาพไป แต่ผีตนนั้นก็มิได้เข็ดหลาบ ยังคบหาเป็นเพื่อนกับแจ๊คต่อไป จนกระทั่งวันหนึ่ง แจ๊คก็ออกอุบายขอให้ผีตนนั้นปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อเก็บผลไม้ ให้แก่ตนอีก ผีใจดีก็ทำให้ ขณะที่ผีกำลังเก็บผลไม้อยู่นั้น แจ๊คก็เอาไม้กางเขนไปติดที่ต้นไม้ อีก ทำให้ผีไม่สามารถลงจากต้นไม้ได้ ต้อง อ้อนวอนกันอยู่นาน ในที่สุด แจ๊คก็ขอให้ผีสัญญาว่า จะไม่โกรธเคือง เอาโทษ และแม้เมื่อแจ๊คตายเป็นผีไปแล้ว ก็จะไม่มาคิดบัญชีย้อนหลังด้วย ผีไม่มีหนทางเลือกจึงต้องยอมตกลง และตั้งแต่นั้นมา ผีตัวนั้นก็เกลียดชัง ไม่มายุ่งเกี่ยวกับอ้ายตัวร้ายแจ๊คนี้อีกเลย
จนกระทั่งหลายปีต่อมา เมื่อแจ๊คสิ้นชีวิตลง เทวดาไม่ยินยอมให้แจ๊คขึ้นสวรรค์ เพราะไม่มีคุณสมบัติดี พอที่จะอยู่ในสวรรค์ที่แสนสุขได้ ในขณะเดียวกัน ผีก็ยังเจ็บแค้นไม่ยอมให้แจ๊คลงนรก แจ๊คจึงไม่มีที่อยู่ ถูกปล่อยให้ระเหเรร่อนตระเวนอยู่กับความมืดและความหนาวเหน็บชั่วกัลปาวสาน มีแต่เพียงถ่านหิน ที่ติดไฟแล้วก้อนเล็กๆ ก้อนเดียวเท่านั้นไว้เป็นเครื่องนำทาง แจ๊คเอาถ่านหินก้อนนี้ใส่ไว้ในหัวผักกาด กลมที่แกะเอาเนื้อในออกบางส่วน และถือไปเหมือนไฟส่องทาง ได้รับความหนาวเย็นและ ทรมานแสนสาหัส และนี่คือเรื่องราวที่มาของตะเกียง หรือโคมไฟของแจ๊ค
ในไอร์แลนด์ถิ่นกำเนิดดั้งเดิมของเทศ-กาลฮัลโลวีน ก็ยังมีการฉลองวันสำคัญนี้อยู่ โดย เฉพาะในต่างจังหวัดยัง มีประเพณีการก่อไฟกองใหญ่กันอยู่บ้าง มีการจัดงานรื่นเริงเหมือนเดิม และยังเล่นเกมโบราณๆกันอยู่บ้าง เช่น เกมแข่งกันกัดลูกแอปเปิ้ลที่แขวน ไว้ เกมหาสมบัติ (ผู้ใหญ่ เอาขนมหรือของขวัญไปซ่อนไว้ และให้เด็กๆไปเที่ยวค้นหา) เกมเลือกไพ่ (เอาทอฟฟี่ หรือเงินซ่อนไว้ใต้ไพ่ ให้เด็ก ๆ เปิด ใครเปิดถูกก็ได้ของนั้นไป)
+ขนมประจำเทศกาลคือ เค้กผลไม้ ซึ่งภายในจะซุกซ่อนของบางอย่างไว้ ของเหล่านี้เป็นการเสี่ยงโชค หรือเป็นเครื่องทำนายทายทักของผู้ที่กินขนมชิ้นนั้น เช่น ใครได้ขนมชิ้นที่มีแหวน หมายถึงจะได้แต่งงาน ในไม่ช้า ใครได้ขนมชิ้นที่มีเศษฟาง หมายถึงจะรํ่ารวย ใครได้ขนมชิ้นที่มีสัญลักษณ์รูปเกือกม้าเล็กๆ หมายถึงโชคดี เป็นต้น
วันฮัลโลวีน แม้จะมีถิ่นกำเนิดในไอร์แลนด์ อังกฤษก็ตาม แต่การเฉลิมฉลองกลับไปแพร่หลายใน สหรัฐอเมริกา นิยมเล่นกันมาก จัดงานกันสนุกสนาน เอิกเกริก นับว่าเป็นเทศกาลที่มีความสำคัญ ของปีเลยทีเดียว ว่ากันว่า สหรัฐอเมริกามีการใช้จ่ายเงินกันในเทศกาลนี้ (วันเดียว) ถึงประมาณปีละ 2.5 ล้านเหรียญสหรัฐฯทีเดียว

This article is about the capital of France. For other uses, see Paris (disambiguation).
Coordinates: 48°52′0″N 2°19′59″E / 48.86667, 2.33306
Paris
City flag
City coat of arms
Motto: Fluctuat nec mergitur
The Eiffel Tower (foreground) and the skyscrapers of Paris's suburban La Défense business district (background).
Location
Time Zone
CET (UTC +1)
Coordinates
48°52′0″N 2°19′59″E / 48.86667, 2.33306
Administration
Country
France
Region
Île-de-France
Department
Paris (75)
Subdivisions
20 arrondissements
Mayor
Bertrand Delanoë (PS)(2008-2014)
City Statistics
Land area¹
86.9[1] km²
Population²(Jan. 2006 estimate)
2,167,994
- Ranking
1st in France
- Density
24,948/km² (2006[1])
Urban Spread
Urban Area
2 723 km² (1999)
- Population
9,644,507 (1999)
Metro Area
14,518.3 km² (1999)
- Population
12,067,000 (2007)
1 French Land Register data, which excludes lakes, ponds, glaciers > 1 km² (0.386 sq mi or 247 acres) and river estuaries.
2 Population sans doubles comptes: residents of multiple communes (e.g. students and military personnel) only counted once.

Paris (pronounced /ˈpærɨs/ in English; [paʁi] (help·info) in French) is the capital of France and the country's largest city. It is situated on the river Seine, in northern France, at the heart of the Île-de-France region (also known as the "Paris Region"; French: Région parisienne). The city of Paris within its administrative limits (largely unchanged since 1860) has an estimated population of 2,167,994 (January 2006).[2] The Paris unité urbaine (or urban area) extends well beyond the administrative city limits and has an estimated population of 9.93 million (in 2005).[3] The Paris aire urbaine (or metropolitan area) has a population of nearly 12 million,[4] and is one of the most populated metropolitan areas in Europe.[5]
An important settlement for more than two millennia, Paris is today one of the world's leading business and cultural centres, and its influence in politics, education, entertainment, media, fashion, science and the arts all contribute to its status as one of the world's major global cities.[6] According to 2005 estimates by the PricewaterhouseCoopers accounting firm, the Paris urban area is Europe's biggest city economy,[7] and is fifth in the world's list of cities by GDP.[8]
The Paris Region, with US$731.3 billion, produced more than a quarter of the gross domestic product (GDP) of France in 2007.[9] The Paris Region hosts 37 of the Fortune Global 500 companies[10] in several business districts, notably La Défense, the largest purpose-built business district in Europe.[11] Paris also hosts many international organizations such as UNESCO, the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD), the International Chamber of Commerce (ICC) and the informal Paris Club.
Paris is one of the most popular tourist destinations in the world, with over 30 million foreign visitors per year.[12] There are numerous iconic landmarks among its many attractions, along with world-famous institutions and popular parks.
Contents[hide]
1 Etymology
2 History
2.1 Beginnings
2.2 Middle ages
2.3 Nineteenth century
2.4 Twentieth century
2.5 Twenty-first century
3 Geography
3.1 Climate
4 Cityscape
4.1 Architecture
4.2 Districts and historical centres
4.2.1 City of Paris
4.2.2 In the Paris area
4.3 Monuments and landmarks
4.4 Parks and gardens
4.5 Cemeteries
5 Culture
5.1 Opera & theatre
5.2 Cuisine
5.3 Movies
5.4 Tourism
5.5 Sports
6 Economy
7 Demographics
7.1 Density
7.2 Paris agglomeration
7.3 Immigration
8 Administration
8.1 Capital of France
8.2 City government
8.3 Municipal offices
8.4 Capital of the Île-de-France région
8.5 Intercommunality
9 Education
9.1 Primary and secondary education
9.2 Higher education
9.3 Universities
9.4 Grandes écoles
10 Transportation
11 Water and sanitation
12 International relations
12.1 Sister city
12.2 Partner cities
13 See also
14 References
15 Further reading
16 External links
//